Στην αναμπουμπούλα, ως γνωστόν, χαίρεται ο λύκος. Και ο «λύκος» δεν είναι άλλος από τον Ηλία Κασιδιάρη, ο οποίος αποφυλακίστηκε, με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών (παρά την αντίθετη γνώμη του εισαγγελέα).
Υπάρχει μια ποιοτική διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες αποφυλακίσεις Χρυσαυγιτών βουλευτών (Μιχαλολιάκου, Λαγού, Παππά κ.ά.). Εκείνες έγιναν επειδή συμπληρώθηκε το ανώτατο συνταγματικό όριο προφυλάκισης, το δεκαοχτάμηνο, άρα ήταν απολύτως επιβεβλημένες. Αντίθετα, ο Η. Κασιδιάρη, είχε συμπληρώσει μόνο έναν χρόνο, αλλά το Συμβούλιο έκρινε ότι δεν πρέπει να μείνει άλλους έξι μήνες στη φυλακή, καθώς δεν είναι «ύποπτος φυγής» ή «τέλεσης νέων αδικημάτων».
Σημειώνω ότι μια τέτοια απόφαση είναι πολύ σπάνια. Πέραν της μομφής στους εφέτες (πόθεν τεκμαίρεται ότι δεν είναι ύποπτος φυγής ή τέλεσης νέων αδικημάτων;) η μομφή μου στρέφεται στην κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον εαυτό μας. Γιατί όλοι οι παραπάνω, με διαφορετικούς τρόπους και ευθύνες ο καθείς βέβαια, επιτρέψαμε στη Χρυσή Αυγή να κάνει ένα δυναμικό come back, να επανομιμοποιείται στην κοινωνία, να δίνει ρεσιτάλ «φιλολαϊκής» πολιτικής στη Βουλή. Όλο αυτό το κλίμα αντανακλάται και στην απόφαση αποφυλάκισης. Οφείλουμε, νομίζω, να «επανορθώσουμε» τάχιστα.
