405η Συνεδρίαση, Αίθουσα τελετών Εφετείου Αθηνών, 17/1/2020
Ι. Πρόσβαση στο δικαστήριο
Εξακολουθεί να υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης και παρακολούθησης της δίκης, με επίδειξη και παρακράτηση της αστυνομικής ταυτότητας, μέχρι τη συμπλήρωση των θέσεων του κοινού στην αίθουσα του ακροατηρίου. Υπήρχε μεγάλη παρουσία δημοσιογράφων και κοινού εντός της αίθουσας.
II. Παρουσία των κατηγορουμένων
Κανένας κατηγορούμενος δεν ήταν αυτοπροσώπως παρών κατά τη διαδικασία.
III. Συνέχιση της αγόρευσης του συνηγόρου πολιτικής αγωγής Καμπαγιάννη
Ο συνήγορος συνέχισε την αγόρευσή του αναφερόμενος στην τοπική οργάνωση Χ.Α. Νίκαιας και συγκεκριμένα στο γεγονός ότι τα μέλη της διέθεταν στολή, έκαναν παρελάσεις και μοτοπορείες, συμπεριλαβάνονταν σε σχετικό κατάλογο. Είχαν συστήσει τομέα «ασφάλειας» με αναφορόχαρτα σκοπιών και αναφορά στην ηγεσία, διέθεταν αλεξίσφαιρα γιλέκα και ασύρματους, εκπαιδεύονταν στρατιωτικά. Συνεννοούντο με μηνύματα διαβαθμισμένα, ώστε να εξασφαλίζεται η στεγανότητά τους. Όπως προέκυψε από το αποδεικτικό υλικό, που επισήμανε ενδεικτικά ο συνήγορος, έκαναν επιθέσεις κατά μεταναστών και γενικότερα μεροκαματιάρηδων. Η ηγεσία της Χρυσής Αυγής έκανε την επιλογή της όχι απλά όσον αφορά τις ομάδες ασφάλειας τις οποίες επεκτείνει σε όλη την Ελλάδα, αλλά ιδίως όσον αφορά τη Νίκαια και την δική της ομάδα ασφάλειας, την οποία θεωρεί πρότυπο. Και για τον λόγο αυτό την αναβαθμίζει, γεγονός που προκύπτει μεταξύ άλλων από το ότι οι Πατέλης και Καζαντζόγλου γίνονται έμμισθοι στα κεντρικά γραφεία, τοποθετούνται έξω από την πόρτα του Μιχαλολιάκου.
Η στρατιωτική δομή προκύπτει από τις δηλώσεις των διευθυντών της οργάνωσης, Μιχαλολιάκου, Κασιδιάρη, Λαγού και Παναγιώταρου. Και επ’ αυτής καλείται να κρίνει το παρόν Δικαστήριο και όχι οποιοδήποτε άλλο, που αποφάνθηκε παρεμπιπτόντως για άλλα αδικήματα (π.χ. διέγερση). Έτσι, ενδεικτικά, ο Μιχαλολιάκος την 6/5/2012 δηλώνει «δεν είμαστε αγέλη ατάκτων, είμαστε στρατός!», την 17/6/2012 , «Είμαστε στρατιώτες , είμαστε πειθαρχημένοι , είμαστε Χρυσαυγίτες. Είστε σαν στρατός πειθαρχημένος. Να ευχαριστήσω τα παιδιά με τις μαύρες μπλούζες». Ο Παππάς σε από 23/4/2013 έγγραφο του κόμματος αναφέρεται σε «πολιτικό απελευθερωτικό στρατό του Εθνικισμού». Ο Παναγιώταρος την 31/10/2012 διακηρύσσει ότι «Η ηγεσία έχει μία απαίτηση από όλους εσάς. Να υπακούτε πιστά στις εντολές των ανωτέρων σας. Στα στελέχη , στα όργανα του κινήματός μας. Χρειάζεται απόλυτη πειθαρχία και τάξη. Τα στελέχη γνωρίζουν τι γίνεται , να μην έχετε πολλές απορίες για κάποιο τρόπο αντιμετώπισης θεμάτων. Για όλα υπάρχει λόγος και αιτία. Να υπακούτε πιστά στις εντολές των ανωτέρων σας». Ο συνήγορος ανέφερε αντίστοιχες δηλώσεις που έχουν κάνει οι Λαγός, Κασιδιάρης, Μπούκουρας, Μίχος, Κουκούτσης και επισήμανε ότι ο μηχανισμός αυτός είναι στη θέση του και πανελλαδικοποιείται ήδη από το καλοκαίρι του 2012, ενώ αξιόποινη είναι η ένταξη στον μηχανισμό αυτό και τη διεύθυνσή του.
Από το καλοκαίρι του 2012 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2013, βλέπουμε κατά τον συνήγορο τη δράση αυτών των «ομάδων ασφάλειας» να διαχέονται σε όλη την επικράτεια. Το χαρακτηριστικό τους είναι ότι δεν περιφρουρούν απλά τα γραφεία, αλλά είναι ομάδες εφόδου, όπως προκύπτει από σειρά πραγματικών περιστατικών (τα οποία αναφέρθηκαν αναλυτικά). Αυτά εντατικοποιούνται όπως λ.χ. με τον ξυλοδαρμό στον συνδικαλιστή Ζαμπέλη έξω από τα γραφεία της τοπικής οργάνωσης Αναβύσσου (19/2/2013), επειδή άκουγε δυνατά αριστερά τραγούδια, και στον μαθητή Αντίοχο στην Πάτρα (7/8/2013). Κατά τον Καμπαγιάννη, από την επαναληπτικότητα και μόνο θα μπορούσε το Δικαστήριο να συναγάγει λογικά ότι εδώ έχουμε ένα εγκληματικό μοτίβο, ένα εγκληματικό δίκτυο, όμως στην προκείμενη περίπτωση υπάρχει και το πλαίσιο εντολής του Αρχηγού.
Οι επιδρομές στις λαϊκές τον Σεπτέμβριο του 2012 είναι η πρώτη περίπτωση όπου απαντά συγχρονισμένη δράση αυτού του μηχανισμού: Στο Μεσολόγγι την 8/9/2012, στη Ραφήνα την 7/9/2012, στην Ιστιαία την 31/8/2012, στο Αγρίνιο την 25/9/2012. Για όλα αυτά ακούστηκε η τοποθέτηση του Αρχηγού σε κλειστή ομιλία της ΧΑ, όπου λέει ρητά: “Κάποιοι συναγωνιστές μας ελέγξανε αυτούς τους παράνομους αραπάδες, λαθρομετανάστες, που πουλούσαν προϊόντα… είπαν μπούρδες για αντιποίηση, για φθορά ξένης περιουσίας, που δεν υπάρχει –γιατί το ελέγξαμε νομικά– δεν είναι αυτεπαγγέλτως, πρέπει να παύει ο Πακιστανούς να καταθέσεις μήνυση…”. Δηλαδή το σχέδιο είναι απολύτως οργανωμένο, είχε ερωτηθεί και το νομικό τμήμα για τις συνέπειες για τέτοιες ενέργειες. Διαπιστώθηκε δε ότι βουλευτές ηγούνται ομάδων κρούσης ανά την Ελλάδα: Στη Χερσόνησο την 25/11/2012 ο Κασιδιάρης, στον Κόμβο Αλληλοβοήθειας στην Αθήνα την 2/5/2013 ο Γερμενής, στην Κόρινθο ο Μπούκουρα, στην Κομοτηνή ο Ματθαιόπουλος, στο Κερατσίνι στο στέκι Ρεσάλτο την 25/1/2014 ο Κούζηλος.
Στη συνέχεια, ο συνήγορος αναφέρθηκε ειδικότερα στη δράση της τοπικής οργάνωσης της Νίκαιας ανά την Ελλάδα: Δεν περιορίζεται η συγκεκριμένη ομάδα στη Νίκαια και στην τρομοκρατία στα μαγαζιά των Πακιστανών στον Άγιο Νικόλαο, αλλά «δίνει σόου» στην Κόρινθο (23/8/2012), στην Πάρο (28/2/2013), στη Σκάλα Λακωνίας (7/2013), στο Συνεργείο (10/7/2013), στον Μελιγαλά (15/9/2013). Ο δε Αρχηγός της ΧΑ, έχοντας φρουρά έξω από το γραφείο του στον 6ο όροφο της Μεσογείων τους Πατελη και Καζαντζόγλου, είχε απευθείας ενημέρωση για το συνέβαινε. Δεν ήταν απλά στην πόρτα ο Καζαντζόγλου, έκανε υποδοχή στο γραφείο του.
Περαιτέρω, από το πλήθος δικαστικών αποφάσεων προκύπτει η πολυπρόσωπη εγκληματική δράση της Χ.Α., με χαρακτηριστικές αυτή για την υπόθεση της Ιεράπετρας (μάρτυρες 67-73) και για την επίθεση στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Συνεργείο την 10/7/2013 (αναγνωστέα έγγραφα 180-184, μάρτυρες 48-51). Η τελευταία είναι εμβληματική για το modus operandi των ομάδων κρούσης της ΧΑ. Ο συνήγορος επισήμανε ότι από σειρά αποφάσεων (για τη συμμορία του Περίανδρου, τη συμμορία της Ιεράπετρας, την ηθική αυτουργία της Σκορδέλη, την ηθική αυτουργία του Λαγού και του Μίχου) προκύπτουν εγκληματικές συσσωματώσεις μελών της ΧΑ, που δρουν με επικεφαλής. Όμως, κανένα δικαστήριο δεν δικάζει τον μηχανισμό ως τέτοιο, όπως το κάνει το προκείμενο τώρα, το οποίο είναι το μόνο που έχει τη δυνατότητα και την αρμοδιότητα να συνενώσει όλα αυτά τα στοιχεία και να συμπεράνει οριστικά αν έχουμε εδώ ένα άθροισμα χρυσαυγίτικων συμμοριών και χρυσαυγιτών ηθικών αυτουργών ή μια κεντρικά κατευθυνόμενη εγκληματική δράση και οργάνωση.
Το παραπεμπτικό βούλευμα περιγράφει και έναν δεύτερο τρόπο τέλεσης εγκληματικών ενεργειών στα πλαίσια της εγκληματικής οργάνωσης: Ενώ οι πολυπρόσωπες ομάδες κρούσης με ύπαρξη επικεφαλής είναι η καρδιά του κατηγορητηρίου, αναφέρεται και ότι έχουν καταγραφεί συχνές βίαιες δράσεις και μάλιστα ιδιαίτερης βαρύτητας από μέλη της ΧΑ σε μικρές ομάδες των 2 έως 5 ατόμων, που ενεργούσαν προγραμματισμένα είτε παρεμπιπτόντως, στο πλαίσιο της καθημερινότητάς τους (βγαίνοντας για βόλτα κ.λπ.), πάντοτε όμως, στο πλαίσιο του «αγώνα» τους για την επικράτηση του «εθνικισμού» με την εξόντωση των «εχθρών» του. Δύο τέτοιες πολύ σημαντικές υποθέσεις είναι η βαριά σωματική βλάβη του μαθητή Φοίβου Δερμετζίδη και η ανθρωποκτονία του Σαχζάτ Λουκμάν, για τις οποίες έχουν εκδοθεί αμετάκλητες αποφάσεις. Στη δεύτερη περίπτωση, πώς έφτασαν οι δράστες να έχουν ασπαστεί τη ρατσιστική ιδεολογία και μάλιστα σε βαθμό που να βγαίνουν τα βράδια με μαχαίρια; Κατά τον Καμπαγιάννη, «Δεν μιλάμε για ρατσιστικές ιδέες, για ξενοφοβία, μιλάμε για ολοκληρωμένη κοσμοθεωρία που φτάνει να σε κινήσει να βγεις τα βράδια για να σκοτώσεις. Αυτό δεν είναι ανοργάνωτο κ. Πρόεδρε, είναι οργανωμένο.».
Ο συνήγορος αναφέρθηκε, στη συνέχεια, στον «Ελληνικό Σεπτέμβρη» του 2013. Η σύγκριση με τον Σεπτέμβριο του 2012 είναι αναπόφευκτη: Τότε γίνονται οι έφοδοι στις λαϊκές, θύματα είναι αλλοδαποί μικροπωλητές, αλλά η βία είναι συμβολική και τα αδικήματα πλημμεληματικά. Τότε ο μηχανισμός τέλεσης των αδικημάτων σε πανελλαδική κλίμακα είναι ακόμα σε περίοδο δοκιμασίας. Τον Σεπτέμβριο του 2013 παρατηρείται μια κλιμάκωση: ο κύκλος των θυμάτων ανεβαίνει επίπεδο, πλέον οι επιθέσεις γίνονται σε μεγάλους ιδεολογικούς και πολιτικούς αντιπάλους (ΚΚΕ) και σε ντόπιους αντιφασίστες. Ειδικότερα αναφέρθηκε ο συνήγορος στην επίθεση στους ναυτεργάτες του ΠΑΜΕ, αναδεικνύοντας ιδίως τον οργανωμένο χαρακτήρα της με βάση τις σχετικές μαρτυρικές καταθέσεις και τα αναγνωστέα έγγραφα. Ο συνήγορος αναφέρθηκε εδώ και στον επιμερισμό των ρόλων: Στους φυσικούς αυτουργούς, αλλά και στον ρόλο του Λαγού και του Πανταζή που «συμβολίζουν απολύτως την ταύτιση του κόμματος με την εγκληματική οργάνωση: ο Λαγός περιφερειάρχης και βουλευτής αλλά την ίδια στιγμή διευθύνων την επίθεση από το Παρασκήνιο, ο Πανταζής πυρηνάρχης και μέλος του 5μελούς Περάματος και επικεφαλής του τάγματος εφόδου. Ορμητήριο της επίθεσης είναι τα γραφεία του Περάματος όπως προέκυψε από τις απολογίες Χατζηδάκη και Πανταζή. ενώ μάλιστα είχε τελειώσει η ώρα λειτουργίας των γραφείων, οι δράστες περίμεναν υπομονετικά για 1:30-2 ώρες από τις 10:00μμ μέχρι τις 12μ για να κάνουν την επίθεσή τους, προετοιμάζοντας τη δράση τους. Πρόκειται δηλαδή περί κανονικής ενέδρας».
Όπως διαπίστωσε ο ίδιος, «για να κεφαλαιοποιηθεί η βία λοιπόν, με έναν τρόπο όχι έμμεσο αλλά άμεσο, πρέπει ο δράστης να είναι η πολυπρόσωπη ομάδα κρούσης της ΧΑ. Γι’ αυτό μια τέτοια ομάδα έπρεπε να χτυπήσει τον Πουλικόγιαννη. Και όχι να τον βρουν ένα πρωί σε ένα χαντάκι. […] Έπρεπε να τον χτυπήσει μια πολυπρόσωπη ομάδα της ΧΑ για να πιστωθεί το χτύπημα στην ηγεσία της. Ότι η ΧΑ καθάρισε. Και αυτό το ξέρουν και το καμαρώνουν τα μέλη της οργάνωσης. Γιατί καμαρώνει ο Λαγός με το τους μακελέψαμε; Γιατί ξέρει ότι αύξησε την αξία της οργάνωσης. […] Η βία μοχλεύει την αξία της οργάνωσης. Και η βία των ομάδων κρούσης πιστώνεται κατευθείαν, είναι επιταγή πληρωτέα επί τη εμφανίσει.». Αυτό που κατά τον συνήγορο δεν υπολόγιζε η ηγεσία της ΧΑ είναι ότι θα υπάρξει κάποια στιγμή μια δίκη με κατηγορητήριο αυτήν ακριβώς την εγκληματική υποδομή και όπου κατηγορούμενοι δεν θα ήταν απλά κάποια φυσικά πρόσωπα και το κακούργημά τους, όπως με τον Περίανδρο.
Ο συνήγορος Καμπαγιάννης αναφέρθηκε και στη δολοφονία Φύσσα, ως «καρπού της οργανωμένης κινητοποίησης της ασφάλειας της τοπικής της Νίκαιας», μνημονεύοντας τα πραγματικά περιστατικά όπως αποδείχθηκαν.
Συμπέρανε ότι το κοινό στοιχείο που συνδέει τα παρόντα άτομα εκείνο το βράδι ήταν η ΧΑ, καθώς αυτά ειδοποιήθηκαν από μέλος ασφάλειας της ΧΑ (τον Άγγο), κλήθηκαν από τον πυρηνάρχη της ΧΑ, κατόπιν συνεννόησης με τον βουλευτή της ΧΑ, το τηλέφωνο από το οποίο έγινε η ειδοποίηση είναι το κινητό της τοπικής της ΧΑ που υπήρχε και στην εφημερίδα της ΧΑ. Τα άτομα αυτά συγκεντρώθηκαν στα γραφεία της ΧΑ, ήταν όλα μέλη της ασφάλειάς της και κάποιοι και υπάλληλοί της, και πήγαν να συνενωθούν με τα υπόλοιπα άτομα της ΧΑ που τους περίμεναν έξω από το Κοράλλι. Ως συνήθως, δε, η ΧΑ καμουφλάρει την επίθεση ως άμυνα: Ο Κασιδιάρης για το χτύπημα στην Κανέλλη είπε ότι του επιτέθηκε με τον Ριζοσπάστη και αυτός αμύνθηκε, ο Πανταζής για το ΠΑΜΕ είπε ότι «τους επιτέθηκαν» με τις κόλλες και τα συρραπτικά.
Ο συνήγορος εξήρε ως αυξημένης βαρύτητας αποδεικτικό στοιχείο την κατάθεση του αστυνομικού Χατζησταμάτη, ο οποίος δεν συνειδητοποίησε τι μηχανισμός είχε ενεργοποιηθεί. Είδε την επίθεση στον Φύσσα και την ύπαρξη επικεφαλής που έδινε παραγγέλματα, και την καταθέτει ήδη την 24/9, ενώ αναφέρεται στα ξύλα που κρατάνε οι επιτιθέμενοι ήδη στη γραπτή του αναφορά την 20/9. Σημαντικές είναι οι καταθέσεις των 2 φίλων του Φύσσα, αλλά ιδιαίτερο βάρος πρέπει να δοθεί στις καταθέσεις αποστασιοποιημένων αυτοπτών μαρτύρων. Εν προκειμένω, τέτοιες είναι των Ζώρζου και Καραγιαννίδου που βλέπουν τα γεγονότα από το παγκάκι της οδού Ξάνθου και του Νικολάου, που τα βλέπει από το μπαλκόνι του.
Περαιτέρω, η πορεία του Ρουπακιά κατέστη καθαρή στη διάρκεια της αποδεικτικής διαδικασίας: Ξεκίνησε τη συμμετοχή του στην ασφάλεια της ΤΟ Νίκαιας από τον Άγιο Παντελεήμονα τον Ιούλιο του 2012 (φωτογραφίες και βίντεο), ήταν ήδη δόκιμο μέλος της ΧΑ, είχε ορκιστεί και όρκιζε (Νέδα), ήταν μέλος του 5μελούς (ταμίας, όπως κατέθεσε ο Άγγος), το όνομά του απαντά στον κατάλογο των τοπικών, τα μέλη της ασφάλειας του έδιναν αναφορά. Έκανε ομιλίες, όπως στη Σπάρτη, τύπου «χρυσαυγίτης πεθαίνεις». Είχε καταστεί στρατιώτης της οργάνωσης. Η αδελφή του τον περιέγραψε ως άνθρωπο που ούτε το κρέας δεν έκοβε με μαχαίρι. Κι όμως ο ίδιος, με το που ενημερώθηκε από τον Καζαντζόγλου, εξοπλίστηκε και αδιαμαρτύρητα πήγε στην τοπική, συμμετείχε στην πομπή και σκότωσε εν ψυχρώ, όπως προκύπτει από ιατροδικαστική (Αναγνωστέο 55) και από καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων. Όσο δε αφορά τον ρόλο των υπόλοιπων, προέκυψε από την αποδεικτική διαδικασία η βαρύτητα της παρουσίας τους. Μπορεί οι καταθέσεις των αστυνομικών να καθορίζονται από την ανάγκη να καλυφθούν, αλλά το σημαντικό είναι ότι όλοι τους προβάλλουν ως δικαιολογητική βάση της αδυναμίας τους το πλήθος των ατόμων. Σε τί συνίστατο η ενεργός παρουσία του; Στο ότι όλοι μαζί έτρεξαν κατά του Φύσσα από το Κοράλλι στην Παναγή Τσαλδάρη, δηλαδή τον κυνήγησαν. Στο ότι τα 20 άτομα τροφοδοτούσαν αυτούς που από την πλευρά της ΧΑ ξυλοκοπούσαν τον Φύσσα, δεν ήταν δηλαδή αποκομμένοι. Στο ότι φώναζαν, έβριζαν, τρομοκρατούσαν τον Φύσσα. Στο ότι είχαν κατ’ ουσία αποκλείσει τη διαφυγή του, αυτό εξυπηρετούσε ο ερχομός των Τσορβάδων αλλά και του Ρουπακιά από πίσω. «Τον είχαν φερμάρει» που είπε ο πατέρας του χαρακτηριστικά. Αλλά πέραν της παρουσίας έχει σημασία η οργανωμένη μετάβαση: Χωρίς τα υπόλοιπα άτομα, ο Ρουπακιάς δεν θα πήγαινε μόνος του στο Κοράλλι. Τα άτομα συγκροτήθηκαν, εξοπλίστηκαν, ενημερώθηκαν για το σκοπό – γι’ αυτό είπε ο Κομιανός «πάμε για μάχη». Είχαν απόλυτη συναίσθηση ότι θα συγκρουστούν και ότι θα κάνουν χρήση των αντικειμένων που έφεραν στην κατοχή τους. Αυτό έκανε και ο Ρουπακιάς, η δράση του οποίου ήταν η φυσιολογική συνέπεια της συγκρότησης και του σκοπού της ομάδας. Στη συνέχεια, επιχειρήθηκε πλήρης συγκάλυψη εκ μέρους της ΧΑ –στην οποία αναφέρθηκε αναλυτικά ο συνήγορος–, από το χαμηλότερο στο ανώτατο επίπεδό της.
Ο συνήγορος Καμπαγιάννης αναφέρθηκε διεξοδικά και στους λόγους, για τους οποίους στοχοποιήθηκε ο Φύσσας. Η εκδοχή του περί ελληνικότητας, την οποία διέχεε με τη μουσική του, τον καθιστούσε επικίνδυνο για τη ΧΑ. Επειδή ήταν οργανικά δεμένος με τη γειτονιά του, με την πόλη που τον γέννησε, υπήρξαν οι αντιδράσεις που υπήρξαν και η μαζική έκρηξη ως αποτέλεσμα της δολοφονίας του. Κατά τον συνήγορο, «αν θέλει η υπεράσπιση να αναζητήσει την εξήγηση της ποινικής δίωξης, ας την αναζητήσει σ’ αυτην την έκρηξη και όχι σε οποιαδήποτε σκευωρία».
Εν τέλει, ο Καμπαγιάννης αναφέρθηκε στη σημασία της –θαρραλέας– προσέλευσης των μαρτύρων για τη διαδικασία και τους ευχαρίστησε. Συνόψισε ότι αποδείχθηκε ότι εν προκειμένω δεν έχουμε δράσεις μεμονωμένων μελών της ΧΑ, που τελούν εγκληματικές ενέργειες εκτός του πλαισίου της οργάνωσης, αλλά οι εγκληματικές πράξεις τελέστηκαν πολυπρόσωπα και οργανωμένα σε εκπλήρωση των καταστατικών στόχων της οργάνωσης. Κλειδί του ζητήματος είναι ο Μιχαλολιάκος: «η απολύτως προεξέχουσα προσωπικότητα της συγκεκριμένης οργάνωσης, είναι ο εγκέφαλός της. Το να θεωρηθεί ότι ποδηγετήθηκε, για παράδειγμα από τον Λαγό ή ότι τον κορόιδεψαν, ότι τον παραπλάνησαν, ότι έχτισαν κάτω από τη μύτη του “τάγματα εφόδου” χωρίς αυτός να το γνωρίζει, θα ήταν μια διαστροφή της λογικής και μια παραβίαση όλων των πορισμάτων της τετράχρονης αποδεικτικής διαδικασίας. Σας το είπε ο ίδιος τρεις φορές: “για πολλά πράγματα μπορώ να κατηγορηθώ αλλά όχι για το ότι είμαι ανόητος”».
Το συμπέρασμα της αποδεικτικής διαδικασίας είναι η πλήρης επιβεβαίωση του κατηγορητηρίου: «Ο Μιχαλολιάκος και οι στενοί του συνεργάτες, αποτελούν τη διευθύνουσα ομάδα της εγκληματικής οργάνωσης με το όνομα Χρυσή Αυγή που κάτω από πολιτικό προκάλυμμα επιδίωξε την τέλεση και τέλεσε συστηματικά πλήθος κακουργηματικών πράξεων κατά αλλοδαπών, ιδεολογικών και πολιτικών αντιπάλων και αντιφρονούντων, με κίνητρο την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία της οργάνωσης που βρίσκεται στην καρδιά της συγκρότησής της. Οι εγκληματικές πράξεις, ανάμεσά τους και κακουργήματα, όπως η ανθρωποκτονία Φύσσα και οι απόπειρες ανθρωποκτονίας κατά του Αμπουζίντ Εμπάρακ και των κομμουνιστών συναδικαλιστών, τελέστηκαν από φυσικούς αυτουργούς που ενετάχθησαν στην εγκληματική οργάνωση στα πλαίσια των καταστατικών σκοπών της. Επιχειρησιακός μηχανισμός τέλεσής τους ήταν πρωτευόντως οι ομάδες κρούσης και δευτερευόντως μέλη της που εγκληματούσαν στα πλαίσια των σκοπών της. Η είσοδος στη Βουλή τον Μάιο-Ιούνιο του 2012 δεν άλλαξε τον εγκληματικό χαρακτήρα της οργάνωσης, τουναντίον αύξησε τους πόρους της και ενίσχυσε την εφοδιαστική υποδομή της, με αποτέλεσμα ένα κρεσέντο βίας που κορυφώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2013 με την ανθρωποκτονία του Παύλου Φύσσα. Ο ρόλος εκάστου των κατηγορούμενων ηγετικών στελεχών (και των πυρηναρχών) στη διεύθυνση της οργάνωσης, στη συγκρότηση των ομάδων κρούσης, στην τέλεση των κακουργηματικών και πλημμεληματικών πράξεων, που αυτή τέλεσε, προέκυψε από την αποδεικτική διαδικασία και εναπόκειται να αξιολογηθεί ποινικά από το Δικαστήριο. Με τη μόνη προϋπόθεση ότι το Δικαστήριο θα καταδικάσει τον ιθύνοντα νου του εγκληματικού σχεδίου και της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Νικόλαο Μιχαλολιάκο.».
Καταληκτικά, ο συνήγορος κάλεσε το Δικαστήριο να εκδώσει «απόφαση που να αντιστοιχεί στη συντριπτική αποδεικτική διαδικασία που προηγήθηκε, μια απόφαση που να κάνει πάταγο, μια απόφαση που να μην επιτρέπει παρερμηνείες», και συγκεκριμένα κατά τα αποδιδόμενα στους κατηγορούμενους στο παραπεμπτικό βούλευμα.
Στο σημείο αυτό, το Δικαστήριο διέκοψε για την 20/1/2020 στην αίθουσα τελετών του Εφετείου Αθηνών, οπότε και αναμένεται να συνεχιστεί η διαδικασία με την αγόρευση του συνηγόρου πολιτικής αγωγής Παπαδάκη.
