Ημέρα 447: «Έχει τελειώσει το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο ο Κασιδιάρης, ο Μιχαλολιάκος το Μαθηματικό, δεν είναι κάφροι, αντιλαμβάνονται κάποια πράγματα.»

447η Συνεδρίαση, Αίθουσα τελετών Εφετείου Αθηνών, 27/8/2020

Ι. Πρόσβαση στο δικαστήριο

Εξακολουθεί να υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης και παρακολούθησης της δίκης, με επίδειξη και παρακράτηση της αστυνομικής ταυτότητας, μέχρι τη συμπλήρωση των θέσεων του κοινού στην αίθουσα του ακροατηρίου. Υπήρχε πολύ μικρή παρουσία κοινού και δημοσιογράφων εντός της αίθουσας.

II. Παρουσία των κατηγορουμένων

Κανένας κατηγορούμενος δεν ήταν αυτοπροσώπως παρών κατά τη διαδικασία.

III. Αγόρευση συνηγόρων υπεράσπισης

Α. Αγόρευση του συνηγόρου υπεράσπισης Ι. Ηρειώτη

Ο δικηγόρος Ηρειώτης, συνήγορος του Κασιδιάρη, καταρχάς αναφέρθηκε σε «άψογη ακροαματική διαδικασία», μετά την οποία ακολούθησε «μια άψογη εισαγγελική πρόταση». Ο συνήγορος θεωρεί ότι δεν συντρέχουν τα στοιχεία της υπόστασης του άρθρου 187 ΠΚ, πολλώ δε μάλλον όπως αυτό έχει τροποποιηθεί με τον νέο ΠΚ σε συνδυασμό με τα υποστηριζόμενα στη θεωρία και όσα ισχύουν σε άλλα κράτη και δη στη Γερμανία.

Κατά τον συνήγορο, ο εντολέας του κατηγορείται ότι από το 2008 συμμετέχει σε εγκληματική οργάνωση «προκειμένου για πολιτική οργάνωση που συνέστησε ο Μιχαλολιάκος την δεκαετία του 1980». Υπάρχει λογικό κενό, καθώς δεν τεκμηριώνεται πώς από την πολιτική κίνηση του 1980, παράλληλα υπάρχει εγκληματική οργάνωση, που «κοιμόταν» και τέλεσε μία πράξη το 2008, τρεις το 2012 και μία το 2013. Ο συνήγορος διερωτάται πώς μπορεί να επιβάλει την ιδεολογία της η ΧΑ, όταν συμμετέχει σε εκλογές, που είναι μυστικές και εκ του Συντάγματος. Οι κατηγορούμενοι διώκονται με την ιδιότητά τους ως βουλευτές, για τη συμμετοχή τους σε σχηματισμό που υπάρχει από προ 32 ετών, χωρίς να συνδέεται το πολιτικό κόμμα με συγκεκριμένη πράξη και χωρίς να αναφέρεται τίποτε. Περαιτέρω ο συνήγορος διερωτάται: «Ένας βουλευτής παραιτήθηκε, για προσωπικούς λόγους, και ο πρώτος επιλαχών ανέλαβε. Τι σημαίνει αυτό, ότι ο αποχωρήσας δεν είναι μέλος ενώ ο αναλαβών στη θέση του είναι, μάλιστα, διευθυντής; Δεν υπάρχει λογική στο όλο κατασκεύασμα». Κατά τον ίδιο, «αν θες, στο δημοκρατικό μας πολίτευμα, λες ότι η ΧΑ αυτό και αυτό και κρίνει ο λαός στις εκλογές. Δεν πας να ποινικοποιήσεις την πολιτική ζωή της χώρας.». Συνέκρινε δε τη δίωξη με αυτή του «βρώμικου ’89».

Ο συνήγορος αναφέρθηκε στην απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου 3/2019, σχετική με υπόθεση υποδαύλισης ρατσιστικής βίας. Ο συνήγορος ανέφερε διάφορα αποσπάσματα από βιβλίο ρατσιστικού περιεχομένου («Οι Εβραίοι – όλη η αλήθεια»), που είχε απασχολήσει τότε τον Άρειο Πάγο, θεωρώντας τα ακραία μεν αλλά ανεκτά στο πλαίσιο της δημοκρατίας. Στην προκειμένω πάντως περίπτωση, δεν βρέθηκε έγγραφο που να θεμελιώνει υποκίνηση ρατσιστικής βίας. Πρόκειται για πολιτικό κόμμα που από το 1981 έχει κάνει 7 συνέδρια, έχει διακηρυγμένες θέσεις, συμμετοχή σε εκλογές και ευρωεκλογές.

Όσον αφορά στο άρθρο 187 ΠΚ, ήδη με τον νέο ΠΚ, άλλαξε το πραγματικό της συγκεκριμένης διάταξης. Απαιτείται επιχειρησιακά δομημένη ομάδα, με διάρκεια χρόνου, με διαρκή εγκληματική δράση. Δηλαδή να μαζευτούν τρεις, να υποτάξουν την εγκληματική βούλησή τους, να έχει δε η ομάδα διαρκή δράση και μάλιστα εγκληματική. Κατά τον συνήγορο, από το 1980 μέχρι το 2012 δεν υπάρχει έγκριση πράξεων βίας, ενώ το 2013 έγινε το προαναγγελθέν από τους βουλευτές της ΝΔ. Όμως, η Ελλάδα πρέπει να τηρεί τη Σύμβαση του Παλέρμο, κατά την κύρωση της οποίας αφαιρέθηκε η αναφορά σε οικονομικό όφελος. Κάποια στιγμή θα πρέπει να στοιχηθεί με τις υποχρεώσεις της και να προσθέσει τον όρο του οικονομικού οφέλους, που συνιστά απαραίτητο πραγματοπαγές στοιχείο της εγκληματικής οργάνωσης.

Η Σύμβαση αφορά σε οργανώσεις μαφίας, που δεν κάνουν συνέδρια, αλλά έχουν σκοπό το κέρδος. Με ποιον τρόπο αποκτά μια εγκληματική οργάνωση μέσα προκειμένου να τελεί εγκλήματα; Αποκτώντας οικονομικά μέσα, ενώ η ΧΑ δεν είχε καν χρήματα για τις προεκλογικές εκστρατείες της. Με την επιχειρησιακή δράση της η οργάνωση πρέπει να αποκτά δύναμη και να στρέφεται κατά του κράτους. Και αυτά δεν τα ενέταξε στη διάταξη ο νομοθέτης. Στην περίπτωσή μας δεν υπάρχουν αυτά, επειδή τότε είχε εξαρθρωθεί η 17 Νοέμβρη και δεν υπήρχε το άρθρο 187Α ΠΚ και έπρεπε κάπως να διωχθεί. Και κάλλιστα οι ενέργειες αυτές πλέον από το 2004 και μετά αλλά μπορούν να διωχθούν με το άρθρο 187Α ΠΚ. Για να συνιστά δε κάποιος τρομοκρατική οργάνωση, πρέπει να είναι τύπου IRA, με επιχειρησιακό και πολιτικό σκέλος και αυτά να αποδεικνύονται.

Στη συνέχεια, ο συνήγορος έκανε μια σύντομη ιστορική αναδρομή της ΧΑ. Μεταξύ άλλων διερωτήθηκε αν οι πράξεις του εντολέα του συνιστούν ρητορική μίσους, επειδή αναφέρεται στο πρόβλημα με τους ρομά κ.λπ. Πρέπει να αποδειχθεί ότι αυτός έδινε εντολές ως διευθύνων την οργάνωση ή λάμβανε τέτοιες από τον Μιχαλολιάκο ή τις ενέκρινε. Αναφερόμενος σε διάφορες υποθέσεις, ο συνήγορος αναφέρθηκε και στη δολοφονία του Φύσσα, δηλώνοντας ότι τον συγκλόνισε, αλλά ότι δεν μπορεί να χρεωθεί στον Κασιδιάρη. Κατά τον ίδιο, «η ενέργεια αυτή καταδικάσθηκε από την ηγεσία της Χ.Α. Ο Κασιδιαρης είπε ότι η δολοφονία αυτή ήταν μαχαιριά και στη ΧΑ. Και αυτό ήταν. Έχει τελειώσει το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο ο Κασιδιάρης, ο Μιχαλολιάκος το Μαθηματικό, δεν είναι κάφροι, αντιλαμβάνονται κάποια πράγματα.».

Εν τέλει τίποτε δεν βρέθηκε, ούτε όπλα ούτε σε υπολογιστές που κατασχέθηκαν ούτε προέκυψε από τον οικονομικό έλεγχο ότι ήταν κάτι άλλο από πολιτικό κόμμα. Κανένα μα κανένα στοιχείο δεν προέκυψε, από όσα υποστηρίχθηκαν ή χαλκεύθηκαν. Καμία υποταγή προσωπικής βούλησης στην οργάνωση, κανένα οικονομικό όφελος. Γι’ αυτό και ζήτησε την απαλλαγή του Κασιδιάρη.

Β. Αγόρευση του συνηγόρου υπεράσπισης Ι. Παγορόπουλου

Ο δικηγόρος Παγορόπουλος, συνήγορος του Μιχαλολιάκου, ανέφερε καταρχάς ότι θεωρεί ότι «η δίκη αυτή είναι βαθιά πολιτική και εξελίχθηκε σε παρωδία». Η πολιτική μεθοδολογία του 2012 είχε ως σκοπό να θεωρηθεί ότι η ΧΑ ήταν εγκληματική οργάνωση και να μπει στο εκλογικό και νομικό περιθώριο και να εξοβελιστούν τα στελέχη της εντός και εκτός φυλακής. Δεν θα ήμασταν εδώ αν δεν ήταν ο Ρουπακιάς, για μια απλή υπόθεση που μεθοδεύτηκε. Η επιλογή που έγινε από την τότε πολιτική εξουσία ήταν εσφαλμένη. Η επιλογή του άρθρου 187 ΠΚ στο παραπεμπτικό βούλευμα δημιούργησε προβλήματα. Πρώτον δεν υπάρχει συγκρότηση, αλλά μόνον ένταξη και διεύθυνση. Δεύτερον, δεν διευκρινίζεται πόσοι συγκρότησαν την εγκληματική οργάνωση. Τρίτον, δεν κλήθηκε ο εντολέας του να απολογηθεί για τέτοιου είδους κατηγορία. Επιπλέον, ως προς τη Σύμβαση του Παλέρμο δεν θεωρεί ότι είναι επιβαρυντική περίσταση για την οργάνωση.

Από το άρθρο 14 του Συντάγματος προκύπτει ότι καθένας μπορεί να διαδίδει προφορικά ή γραπτά ό,τι θέλει. Αναφέρθηκε δε σχετικά στην υπ’ αριθ. 3/2010 απόφαση της Ολομέλειας του ΑΠ, καθώς και σε άλλες περί Χίτλερ, Χίμλερ κ.λπ. και σε γνωμοδότηση του καθηγητή Κοτσαλή. Η απόφαση της Ολομέλειας είναι, κατά τον συνήγορο, ανατριχιαστική. Είναι πολύ πιο βαριά όσα αναφέρονται εκεί [από τα προκείμενα δικαζόμενα] και ο Άρειος Πάγος λέει ότι δεν υπάρχει αδίκημα και λήγει το ζήτημα εκεί.

Αν η δίκη αυτή έφτανε στο Μικτό Ορκωτό, που θα έπρεπε να είχε επιληφθεί, θα ερευνούσε τον βαθμό συμμετοχής, αν υπήρχε εντολή του Μιχαλολιάκου ως συμμετόχου στη δολοφονία του Φύσσα, στην επίθεση κατά των αλιεργατών και στην υπόθεση ΠΑΜΕ. Ήδη έχουμε αποκλείσει τον έλεγχο της ιδεολογίας και πρέπει να μείνουμε στις ποινικές πράξεις και πώς αξιολογούνται ως αξιόποινες πράξεις όχι μόνο των δραστών αλλά και του φερόμενου αρχηγού.

Ο συνήγορος αναφέρθηκε επιγραμματικά στους μάρτυρες Αλεβιζάτο, Μπασκάκη, Κανέλλη, θεωρώντας ότι κανείς δεν εισέφερε κάτι πέραν της ιδεολογίας. Ως προς τους προστατευόμενους μάρτυρες, ο ίδιος διαπίστωσε ότι «δεν επρόκειτο παρά για το μακρύ χέρι της εξουσίας του κράτους, τους είπαν τι πρέπει να πουν, δεν μεθόδευσαν απλά».

Κτά τον συνήγορο από τη διαδικασία δεν προέκυψε τίποτε, με έγγραφα ή μάρτυρες ή ό,τι άλλο, στο Δικαστήριο. Ενώ στη συνέχεια αναρωτήθηκε: «Ποια λοιπόν η συμμετοχή του Μιχαλολιάκου σε αυτή την υπόθεση, ποια η δράση του; Ήταν ένας άνθρωπος με συγκεκριμένη ιδεολογία, που ήθελε να συμμετέχει στο κοινωνικό γίγνεσθαι, να μπει στη Βουλή, όλα θεμιτά είναι αυτά. Πολλοί έχουν περάσει από πολλά κόμματα, και εγκληματίες ακόμα, δεν εισέρχονται όλοι δανδήδες.». Ο συνήγορος αναφερόμενος στο καταστατικό που προσκόμισε ο μάρτυρας Δ. Ψαρράς σχολίασε: «Το καταστατικό είναι ένα, του 1992, ενώ το άλλο είναι πλαστό και δεν σχετίζεται με την ιδεολογία της ΧΑ. Το πραγματικό δεν έχει καμία σχέση με την προτροπή σε πράξεις βίας. Το πιο βαρύ έγκλημα ήταν η δολοφονία του Φύσσα. Προέκυψε ότι δεν είχε σχέση ο δράστης οργανωτικά με το κόμμα. Όμως ο Μιχαλολιάκος το εισπράττει αυτό από την ανάποδη, αφού το κράτος τον καθιστά υπεύθυνο σε συλλογική βάση, καθώς και τους λοιπούς κατηγορούμενους βουλευτές, επειδή ένας έκανε μια ανόητη, παράλογη, αισχρή πράξη. Και είναι όλοι αυτοί κατηγορούμενοι για την ιδεολογία τους, πράγμα απαράδεκτο. Και είναι μεγάλη η ευθύνη του Δικαστηρίου, καθώς η απόφασή τους θα χρησιμοποιείται από τις νέες γενεές, να ξεχωρίσουν τις ιδέες από τις πράξεις.». Κλείνοντας, ο συνήγορος ζήτησε την απαλλαγή του εντολέα του.

Στο σημείο αυτό, το Δικαστήριο διέκοψε για την 28/8/2020 στην αίθουσα τελετών του Εφετείου Αθηνών, οπότε και θα συνεχιστεί η διαδικασία με την αγόρευση του συνηγόρου υπεράσπισης Ν. Μιχαλόλια για τον κατηγορούμενο Μιχαλολιάκο.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙΣ

ΑΡΧΕΙΟ